مطمئنم همه شما دوستان فعال در این سایت، خاطرات گیمی و جالب زیادی دارید میتوانید چیز های زیادی از دوران گیمری خود مطرح کنید. همه ما میدانیم که گیم تاثیر بسیار بزرگی روی زندگی مان داشته است و از زمانی که اولین بار، اولین بازی خود را تجربه کردیم، دگرگون شده ایم و به نوعی گیم تاثیرات بسیار زیادی روی زندگی ما داشته است. اصلا تا حالا فکر کرده اید که اگر الآن به این شکل اهل گیم و گیمر نبودید زندیگتان با حالا چه فرقی داشت؟ گیم حالا عضوی از زندگی شما است و شما عاشق بازی کردن هستید.
به شخصه قبل از این که وارد دنیای گیم شوم، فردی بسیار عادی بودم و تنها کاری که میکردم درس خواندن و حرف زدن با تلفن و فوتبال دیدن بود! اما از وقتی که اولین بازی خودم را تجربه کردم، به مراتب و با گذشت زمان تغییرات زیادی در من به وجود آمد و باعث شد که من فردی دیگر بشوم و در مورد همه چیز ریز بین تر و با دقت تر بشودم و خلاصه به طور کلی من را دگرگون کرد؛ به طوری که حالا اگر بیشتر از ۴ یا ۵ روز بازی نکنم، کلا افسردگی میگیرم و برایم یک فاجعه است!
حالا این تاثیراتی که گیم روی من داشته مختلف بوده اند و گاهی خوب و گاهی بد. مثلا یکی از اثرات بدش این است که من دیگر باید عینک رو بزنم به چشمم در حالی که قبلا چشمم سالم سالم بود و هیچ مشکلی نداشت.

گیم زیادش خوب نیست اما باعث تقویت خلاقیت و قدرت تخیل انسان میشه و از نظر من و خیلی از گیمر های دیگر باعث باز شدن فکر هم میشه. اما در این وسط شاید خیلی از بچه ها، نوجوانان یا حتی جوانان و بزرگتر از آن ها هم شاید مشکلی در بازی کردن دارند که این مشکل “گیر دادن والدین به بازی بچه هایشان” نام دارد و خیلی از گیمر ها با این مشکل رو به رو هستند! نمونش خود من هم که اوایل بازی میکردم مرتبا سرم غر میزدند که بچه برو درستو بخون، بچه بازی رو ول کن و … و این اتفاق برای خیلی های دیگر هم افتاده است و چیز عادی به شمار می آید. اما حالا پدر و مادر من دیگر مخالفتی با بازی کردن من ندارند.